Доколку само пред 8 години, справувањето со национализмот во нашето општество беше еден од главните императиви во насока на еманципирање на општеството (без разлика...

Создаваме политичка реалност која се базира на човечки интерес и конфликт. Индивидуален, партнерски, семеен, маалски, селски, градски, корпорациски, општински, регионален, национален, интернационален. Ако отвориме...

Нездравата политичка кондиција при која живееме иницира страшни меѓуетнички нарушувања, состојба која предизвикува екстремни националистички вознеси, но дури и директни судири како финален продукт,...

Во последните години и национализмот и индивидуализмот бележат значителен подем. Како во Македонија, така и во светот. Нивното идентификување, разбирањето на нивниот однос и...

Современите балкански општествено-политички заедници би можеле да ги опишеме најлесно со синтагмата „трагање по изгубеното“. Со ова би можело да се опише она што...

Прашањето добива на интензитет уште повеќе кога еве веќе навршија 7 години од почетокот на т.н. Шарена револуција, за некои почетокот, за некои крајот на т.н. отпор кој за некои започна во 2009 година и траеше речиси до крајот на владеењето на Груевски и компанијата, за други започнат беше одамна, меѓутоа добиваше форми на различна актуалност, во зависност од политичкиот формат. Овие вториве, не се согласуваат со крајот на т.н. отпор, повикувајќи се на (меѓу)зависноста на формата од материјата. Оваа вторава пак, низ годиниве се менуваше исто како што се менува животот во светот катадневно, како потребите во животот, како што сите ние старееме, накрај стануваме и прашина. Сето ова со мала доза на патетика, за да се остане доследен на целта на текстов да досегне до љубителите на патетиката и на надежта како последен стадиум.

Ми се чини дека ние доцните „миленијалци“ сме најоштетената, најзбунетата, најистрауматизираната генерација последниве неколку деценнии, а по се’ изгледа дека во скоро време нема да развиеме чувство за ориентација во однос на тоа кои сме, кон што тежнееме, во која насока чекориме... Чувствувам како се’ да се скрши врз нашата половина, како нашиот ‘рбет да беше мост преку кој се премостија најтешките и најнаглите промени, или како што вечно преферираат да ја наречат – транзицијата.

Имам болест во мозокот и се лечам низ уметничка пракса со уметничка интервенција и пишување на манифест. Јас сум во депресија над една година, депресијата...

Кога се говори за воспитно - образовниот процес честа е појавата истото да се одвојува од педагошкиот контекст во кој тоа се реализира. Притоа, се изнесуваа и разни сумативни оцени, кои се непотполни и нереални доколку не се согледаат сите причини и објективните услови во кои тие настанале. Во овој текст ќе се позанимаваме токму со прашањето: Каков педагошки контекст е македонското општество, и колку во суштина општеството како целина влијае врз квалитетот на образованието?